بررسی مقایسه ­ای دو ابزار شدت درد در پیشگویی پیامدهای بستری بیماران تحت تهویه مکانیکی بستری در بخش­های مراقبت ویژه

فاطمه بهرام نژاد*،  فرشاد شریفی، الهه سلامت گزنق، محمودشیری کهنو

مقدمه و هدف: بیماران تحت تهویه مکانیکی به دلیل وجود لوله تراشه و تغییر در سطح هوشیاری ناشی از آرام بخشی توانایی خود گزارشی درد را ندارند. از این رو، آن­ها در معرض خطر مدیریت ناکافی درد قرار دارند که این امر همراه با نتایج نامطلوبی است. این پژوهش با هدف تعیین و مقایسه­ دو ابزار شدت درد در پیشگویی پیامدهای بستری بیماران تحت تهویه مکانیکی بستری در بخش­های مراقبت ویژه انجام شد.

روش کار: این پژوهش، مطالعه ­ای از نوع تحلیلی – طولی بوده که در سال 1399 انجام شد. نمونه ­های پژوهش، 60 نفر از بیماران بستری در بخش­های مراقبت ویژه بیمارستان ­های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ارومیه بودند که بر طبق معیارهای ورود به صورت تصادفی وارد مطالعه شدند. پژوهشگر از ابزارهای مشاهده ­ای بررسی درد،  درد رفتاری، تعیین بی­قراری _ خواب آلودگی ریچموند، ارزیابی فیزیولوژیک حاد و سلامت مزمن، کمای گلاسگو و همچنین از پرسشنامه خود ساخته جهت جمع­ آوری اطلاعات استفاده کرد. در طی تحقیق هیچ تغییری در مراقبت­ های معمول بیمار ایجاد نشد. محقق روزانه یک بار در طی انجام ساکشن شدت درد بیماران را با ابزارهای مشاهده ­ای بررسی درد و ابزار درد رفتاری در سه وضعیت ( 5 دقیقه قبل از رویه، در طول انجام رویه، 20 دقیقه بعد از رویه) در شیفت­ های صبح در 3 روز اول پذیرش بیمار بررسی کرد. در نهایت اطلاعات جمع آوری شده، توسط نرم افزار SPSS نسخه20 تجزیه و تحلیل  شد.

یافته ­ها: نتایج نشان داد که همبستگی متغیرهای BPS و CPOT با مدت اقامت بیماران و طول مدت تهویه مکانیکی معکوس و معنی­دار است (0/05> p). همچنین ارتباط آماری معنی ­داری در مجموع میانگین نمرات حاصل از ابزارها با بروز پنومونی وابسته به ونتیلاتور مشاهده نشد. علاوه بر این، همبستگی آماری معنی­داری بین BPS  و CPOT با دفعات و مجموع دوز داروی مخدر تجویز شده در بیماران بستری در بخش­ های مراقبت ویژه وجود نداشت.

 نتیجه­ گیری:  ابزارهای BPS و CPOT می­تواند در پیشگویی طول مدت تهویه مکانیکی و مدت اقامت در بخش مراقبت ویژه موثر باشد و استفاده از  ابزارهای BPS و CPOT در ارزیابی و کنترل درد در بیماران تحت تهویه مکانیکی گام مثبتی در جهت بهبود پیامدهای مطلوب بستری بیماران است. لذا پیشنهاد می ­شود از این ابزارها در جهت ارتقاء کیفیت خدمات مدیریت درد در بیمارانی که توانایی بیان درد درک شده را ندارند، استفاده شود.

کلمات کلیدی: اندازه­ گیری درد، بخش مراقبت ویژه، مقیاس درد رفتاری، ابزار مشاهده ­ای بررسی درد، مدیریت درد