تجربه زیسته پرستاران از مراقبت بیمار تحت اکمو: مطالعه¬ای پدیدارشناسی

نویسندگان: فاطمه بهرام نژاد*، پروانه عسکری، مریم اسماعیلی      

زمینه و هدف: اکسیژناسیون غشایی برون پیکری حیات (ECMO) یک روش برای ارائه پشتیبانی قلبی و تنفسی برای احیاء قلبی ریوی است که در آن سیستم گردش خون و تنفس قادر به تأمین اکسیژن کافی نیست. ظهور و استفاده از ECMO برای بیماران در ایران پدیده ای نو است و تنها حدود چهار سال در دسترس است. مراقبت از بیماران تحت ECMO یک تجربه منحصر به فرد است  و آماده سازی تیم درمان بخصوص پرستاران اهمیت ویژه ای دارد . پرستاران ضمن مراقبت از بیماران بسیار بیمار ، با چالشهای منحصر به فردی روبرو هستند ، زیرا علاوه بر ارائه مراقبت های جسمی ، باید نیازهای معنوی بیماران ، عوامل استرس زا و نگرانی های خانواده را نیز در نظر بگیرند. هدف: مطالعه حاضر  با  هدف تبیین تجربه پرستاران ایرانی در زمینه مراقبت از بیمار تحت ECMO انجام شد.

روش کار: این مطالعه پدیدارشناسی تفسیری است که در سال 2019 در ایران انجام شد. برای جمع آوری داده ها از 18 پرستار که از بیماران تحت ECMO مراقبت می کردند ، مصاحبه های نیمه ساختارمند انجام شد. مصاحبه ها تا زمان اشباع داده ها  ادامه یافت .

نتایج: پس از تحلیل موضوعی ، سه موضوع اصلی "دویدن بر روی یک پل معلق" ، "حس دوگانگی" و " سرگشتگی در سراب امید" با هفت  ساب تم پدیدار شد.

نتیجه گیری: پرستاران یکی از اعضای اصلی تیم ECMO در مراقبت کامل و با کیفیت از بیماران با شرایط تهدید کننده زندگی هستند و برای استرس زا های مرتبط با این نوع مراقبت سطح بالا آمادگی لازم را دارند.

واژگان کلیدی:پرستار، اکسیژناسیون غشایی برون پیکری حیات، اکمو، پدیدارشناسی، فنومونولوژی