تبیین تجارب زیسته سالمندان از ازدواج مجدد

نویسندگان: فاطمه بهرام نژاد*، مریم اسماعیلی، الهام نواب، پروانه عسکری، محبوبه شالی

چکیده

مقدمه: سـالمندي بـه عنـوان یکی از دوره هـا ي زندگي هر فردي، فرآيند طبیعی محسـوب می شـود و مي توان با يادگیري برخـي مهـارت هـا و مراقبـت هـاي صحیح به سالمندی توام با بهزیستی رسید. از دست دادن همسر در سالمندی بسیار قابل پیش بینی و رایج است. سالمندان دوران پيري را به عنوان دوران تنهايي توصيف كرده اند. با توجه به فواید بسیاری که ازدواج مجدد سالمندان در کیفیت زندگی آنان دارد همچنان ازدواج در سنین سالمندي به عنوان یک تابو در جامعه محسوب می شود.  لذا مطالعه با هدف تبیین تجربیات سالمندان از ازدواج مجدد صورت گرفت.

روش کار: این مطالعه کیفی از نوع پدیدارشناسی تفسیری است. مصاحبه های نیمه ساختار یافته جهت جمع آوری داده ها از 20 سالمند ساکن در شهر تهران انجام شدند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش 6 مرحله ای ون منن استفاده شد. مصاحبه ها تا اشباع داده ها ادامه پیدا کرد.

یافته ها: پس از تجزیه و تحلیل داده ها، 4 مضمون اصلی و 14 زیرمضمون ظاهر شد. عشق پیری گر بجنبد سر به رسوایی زند، بهار در خزان، ارمغان پیری و انتخاب واقع بینانه، مضامین اصلی پژوهش بودند. 

نتیجه گیری: ازدواج مجدد مانع بسیاری از مشکلات آتی سالمندان نظیر احساس طرد شدگی از جامعه، احساس تنهایی، انزواطلبی، افسردگی و کاهش اعتماد به نفس می شود. لذا تلاش و برنامه ریزی های جدی در راستای فرهنگ سازی جامعه ضروری است.

کلید واژه ها: ازدواج مجدد، سالمند، پدیدارشناسی