تجارب زندگي با دفيبريلاتور قابل كاشت

نویسندگان: رضا نگارنده، محمد عباسی، ناهید دهقان نیری، الهام نواب

چکیده

زمینه: دفیبریلاتور قابل کاشت، وسیله ای برای کنترل ریتم قلب و درمان دیس ریتمی های تهدید کننده حیات از جمله تاکیکاردی بطنی و فیبریلاسیون بطنی می باشد. امروزه استفاده از این وسیله حفظ حیات رو به افزایش است. تجربه زندگی با دفیبریلاتور قابل کاشت هنوز به خوبی بررسی و تبیین نشده است. لذا هدف این مطالعه بررسی و تبیین تجربه زندگی با دفیبریلاتور قابل کاشت می باشد.

روش بررسی: در این مطالعه از روش تحقیق کیفی با رویکرد پدیده شناسی هرمنوتیک مبتنی بر روش ون منن استفاده شد. مشارکت کنندگان13 نفر از دریافت کنندگان دفیبریلاتور قابل کاشت که به طور منظم جهت بررسی عملکرد دستگاه دفیبریلاتور قابل کاشت، به بیمارستان امام خمینی(ره) تهران مراجعه کرده بودند، بصورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مصاحبه های نیمه ساختارمند استفاده شد. مدت زمان مصاحبه ها بین 30 تا 45 دقیقه بود. تمامی مصاحبه ها با رعایت اصول اخلاقی ضبط و بلافاصله در اولین فرصت کلمه به کلمه دست نویس شد. داده ها با استفاده از روش شش گام پیشنهادی ون منن تجزیه و تحلیل شد.

یافته ها: سه مضمون اصلی " زندگی دوباره"، "زندگی با محدودیت" و "وابستگی به دستگاه" به دست آمد. این مضامین نشانگر تجربه زندگی با دفیبریلاتور قابل کاشت می باشد.

نتیجه گیری: دریافت کنندگان دفیبریلاتور قابل کاشت، علیرغم شروع زندگی دوباره با این وسیله حفظ حیات، مشکلات و دغدغه های زیادی در زندگی پس از تعبیه دستگاه دفیبریلاتور قابل کاشت را تجربه می کنند. تیم درمان بخصوص پرستاران با آگاهی از تجارب زنده این بیماران، برای کاهش مشکلات و دغدغه های آنان می توانند برنامه ریزی کنند.

کلمات کلیدی: دفیبریلاتور قابل کاشت، مطالعه کیفی