بررسی تاثیر مداخله مبتنی بر انتظار بیمار بر پیامدهای عمل جراحی کرونر

لیلا صیادی^*، کبری نورورزی لرکی، معصومه ذاکری مقدم

مقدمه: بسیاری از این بیماران مبتلا به بیماری­های قلبی به دلایل متعدد نیاز به اعمال جراحی عروق کرونر دارند. انجام این اعمال جراحی با پیامدهای متعددی همچون ناتوانی ناشی از درد، اضطراب قلبی و ترس از مرگ همراه است. اگرچه این پیامدها می­تواند متاثر از دلایل متعدد باشد اما بحث انتظارات بیماران و تاثیر آن بر این پیامدها اخیرا مورد توجه زیادی قرار گرفته است. این مطالعه تحت عنوان تاثیر مداخله مبتنی بر انتظار بیمار بر پیامدهای عمل جراحی کرونر انجام گردید. پیامدهایی که در این مطالعه مورد بررسی  قرار گرفت شامل ناتوانی ناشی از درد، اضطراب قلبی، طول مدت بستری و بستری مجدد بودند.

روش:  این مطالعه، از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی بود که در آن 60 بیمار کاندید عمل جراحی کرونر شرکت کنندگان مطالعه را تشکیل می­دادند. پس از در نظر گرفتن معیارهای ورود و خروج شرکت کنندگان به صورت  تصادفی به گروه کنترل و مداخله تخصیص یافتند. یک یا دو هفته قبل از عمل جراحی با این بیماران تماس گرفته شده و پرسشنامه انتظارات تکمیل شد. درگروه مداخله بر اساس تحلیل انتظارات، مداخلاتی به منظور بهینه سازی انتظارات انجام شد که شامل مداخله انتظارات پیامدها و مداخله برای کنترل فردی بود. در صورتی که در گروه کنترل هیچگونه اقدامی صورت نمی­گرفت. روز بستری بیماران پرسشنامه­های ناتوانی ناشی از درد، و اضطراب قلبی تکمیل شد و سه ماه بعد نیز مجدد پرسشنامه ناتوانی ناشی از درد، اضطراب قلبی و انتظارات توسط بیماران تکمیل شد. طول مدت بستری و بستری مجدد بیماران نیز ثبت شد. داده­ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی و در سطح معنی داری 05/0 تجزیه و تحلیل شد.

یافته ­ها: نتایج نشان داد که اختلاف آماری معنی­داری بین گروه کنترل در خصوص متغیرهای پایه، ناتوانی ناشی از درد (353/0=P)،  و اضطراب قلبی (479/0=P) وجود نداشت. اختلاف آماری معنی­داری در خصوص انتظارات بیماران قبل از عمل بین گروه مداخله و کنترل وجود داشت (048/0=P)..پس از انجام مداخله اختلاف آماری معنی داری بین دو گروه مداخله و کنترل در خصوص انتظارات (225/0=P)، ناتوانی ناشی از درد (882/=0P) و اضطراب قلبی (112/0=P) وجود نداشت. نتایج دورن گروهی نشان داد که در گروه مداخله میانگین  نمره انتظارات بیمار افزایش یافته و این افزایش معنی دار بود (025/0=P). در گروه مداخله و کنترل میانگین نمره ناتوانی ناشی از درد کاهش یافته بود (001/0>P). در هر دو گروه مداخله و کنترل نمره اضطراب قلبی به طور معنی داری کاهش یافته بود(001/0>P). میانگین طول مدت بستری بیماران در گروه کنترل بالاتر از میانگین طول مدت بستری در گروه مداخله بود (015/0P=).

بحث و نتیجه گیری: طول مدت بستری در بیمارانی که مداخله مبتنی بر انتظار را دریافت کرده بودند کمتر بود.  اما مداخله مبتنی بر انتظار تاثیری بر انتظارات بیماران، ناتوانی ناشی از درد، و اضطراب قلبی  نداشت. در نظر گرفتن پیامدهای دیگر در اعمال جراحی همچون رضایت از درمان و جراحی، کیفیت زندگی و قابلیت انجام کارهای روزانه از جمله مواردی است که می­تواند در تحقیقات آینده مد نظر قرار گیرد.

کلمات  کلیدی:  انتظارات، ناتوانی ناشی از درد، اضطراب قلبی، طول مدت بستری، جراحی عروق کرونر