بررسی رابطه اختلال استرس پس از سانحه با خودپنداره حرفه ای در پرستاران مراقبت کننده از بیماران مبتلا به کووید19 در بیمارستانهای جنرال تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی تهران، 1400
معصومه ایمانی پور*، مریم طهماسوند، حمید حقانی
مقدمه: پرستاران در محیط کار خود بخصوص در شرایط حاصل از مواجهه با اپیدمی کووید19در معرض پیامدهای روانشناختی مانند اختلال استرس پس از سانحه قرار دارند. این اختلال میتواند تاثیرات سوء در عملکرد شغلی آنان داشته باشد. درحالی که خودپنداره حرفه ای می تواند در کاهش عوارض شغلی نقش داشته باشد و موجب افزایش کیفیت و کمیت مراقبتهای پرستاری شود. بر این اساس این مطالعه به دنبال تعیین ارتباط اختلال استرس پس از سانحه با خودپنداره حرفه ای پرستاران در شرایط اپیدمی کووید19 است.
روش ها: این مطالعه توصیفی- همبستگی روی 135 پرستار مراقبت کننده از بیماران مبتلا به کووید در بیمارستانهای تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1400 انجام شد. نمونهگیری به روش دردسترس و ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه اختلال استرس پس از سانحه و خودپنداره حرفهای بود. دادهها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 26 و آمارههای توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: میانگین کل نمره اختلال استرس پس از سانحه در این مطالعه 16/37 بود و اکثریت پرستاران (6/89%) نمره بالاتر از 31 گرفته بودند که نشاندهنده PTSD در آنان است. همچنین میانگین کل نمره خودپنداره حرفهای در واحدهای مورد پژوهش 85/82 بود و اکثریت افراد (83%) نمره پایینتر از 96 داشتند که خودپنداره حرفهای پایین محسوب میشود. نتایج نشان داد بین خودپنداره حرفه ای و اختلال استرس پس از سانحه همبستگی منفی وجود دارد (488/0-r=) که از نظر آماری معنیدار است(001/0p<).
نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد با کاهش خودپنداره حرفهای در پرستاران، اختلال استرس پس از سانحه در آنان افزایش مییابد. لذا ضروری است با اتخاذ راهکارهای مدیریتی- آموزشی- انگیزشی مناسب، خودپنداره حرفهای پرستاران را افزایش داد تا به این ترتیب ضمن حرکت به سمت ارائه مراقبتهای پرستاری با کیفیت که می تواند یکی از پیامدهای خودپنداره حرفه ای بالا باشد، از میزان بروز PTSD در پرستاران، بویژه در بحرانهای سلامتی مانند اپیدمی کووید19، کاست.
کلید واژه ها: "اختلال استرس پس از سانحه"؛ "خودپنداره حرفه ای"؛ "پرستار"؛ "کووید19"