بررسی ارتباط وضعیت آلارم های سیستم های مانیتورینگ فیزیولوژیک با خستگی از آلارم پرستاران در بخش های مراقبت ویژه قلبی

نویسندگان: لیلا صیادی*، خاطره سیلانی، معصومه اکبری ساری، الهام فقیه زاده

زمینه و هدف: مانیتورینگ بیماران در بخش­های مراقبت ویژه قلبی به نظر اقدامی غیر تهاجمی و بی خطر است؛ اما می­تواند پیامدهای غیر عمدی فاجعه باری را به دلیل ایجاد خستگی از آلارم در پی داشته باشد. این مطالعه با هدف تعیین وضعیت آلارم ­های سیستم­ های مانیتورینگ، و خستگی از آلارم پرستاران انجام گرفته است.

روش بررسی: در این مطالعه توصیفی وضعیت آلارم ­های 24 دستگاه مانتیورینگ طی 100 ساعت و برای 100 بیمار مختلف مورد مشاهده قرار گرفت. همچنین 62 پرستار شاغل در 5 بخش مراقبت ویژه قلبی این بیمارستان پرسشنامه خستگی از آلارم را تکمیل نمودند. داده ­های حاصل از مشاهده و نیز پرسشنامه ­های تکمیل شده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته­ ها: طی مشاهدات انجام شده طی 100 ساعت تعداد 5/53 درصد از آلارم­ ها تکنیکی بوده و فراوانی­های بعدی آلارم کاذب (16/3%) و مزاحم (15/5%) و در نهایت آلارم واقعی یا حقیقی با فراوانی 14/7% بود. میانگین نمره خستگی از الارم پرستاران (7/52) 21/04 بود و 50 درصد پرستارها نمره خستگی بالاتر از حد متوسط داشتند.

نتیجه گیری: اتخاذ راهکارهای متعدد با توجه به دستورالعمل­ های استاندارد به منظور کاهش آلارم­ های کاذب، مزاحم و تکنیکی ضروری است. هماهنگی با کارخانجات سازنده یا وارد کننده دستگاه­ ها، و همچنین اجرای دستورالعمل ­های مشخص در زمینه مراقبت از سیستم­ ها مانیتورینگ بایستی در سطح بیمارستان­ ها پیاده شود. عدم توجه به این مسائل منجر به خستگی از آلارم پرستاران می ­شود که خود تبعات متعدد همچون به خطر افتادن سلامت پرستاران و بیماران را در پی دارد. 

واژه‌های کلیدی : خستگی از آلارم، آلارم فیزیولوژیک، بخش مراقبت ویژه قلبی