بررسي مقايسه اي مقياس اغماي گلاسگو و معيار جامع بي پاسخي در پيش بيني پيامد هاي حين ترخيص بيماران ترومايي بستري در بخش مراقبت ويژه

نویسندگان: مريم اسماعيلي، پریسا قلیج خانی، خاطره سیلانی، مصطفي حسيني

چکيده

مقدمه: مطالعات اندکی به مقایسه معیار جامع بی پاسخی و مقیاس اغمای گلاسگو در پیش بینی پیامدها در بخش مراقبت ویژه انجام شده است. هدف از این مطالعه مقايسه مقياس اغماي گلاسگو و معيار جامع بي پاسخي در پيش بيني پيامد هاي حين ترخيص بيماران ترومايي بستري در بخش مراقبت ويژه است.

روش: این مطالعه یک مطالعه آینده نگر است که در آن 90 بیمار ترومایی بستری در آی سی یو تروما دو بیمارستان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به مدت 9 ماه ارزیابی و پیگیری شدند. روش نمونه گیری در دسترس و بر اساس معیارهای ورود بود. از چک ليست حاوي اجزاي معيار اغماي گلاسگو، معيار جامع بي پاسخي (ارزيابي چشمي، حرکتي، رفلکس هاي ساقه مغز و الگوي تنفسي) و چک ليست معيار پيامد گلاسگو جهت ارزيابي سطح هوشياري و پيامدهاي حين ترخيص از بخش استفاده شد. معيار اغماي گلاسگو و معيار جامع بي پاسخي براي هر بيمار توسط يک پرستار ارزيابي شد.

یافته ها: در نهایت داده های 90 بیمار وارد پژوهش حاضر گردید (میانگین سنی 17/3±39/4؛ 74/4 درصد مرد). مقایسه سطح زیر منحنی ROC مقیاس اغمای گلاسگو و معیار جامع بی پاسخی نشان داد که این مقادیر در هیچ یک از زمان های بدو پذیرش (0/68=p)، 6 ساعت (0/13= p) 12 ساعت (0/18=p) و 24 ساعت (0/20=p) پس از آن اختلافی با یکدیگر نداشتند.

نتیجه گیری: در ارزیابی سطح هوشیاری مقیاس اغمای گلاسگو و معیار جامع بی پاسخی ارزش یکسانی در پیش بینی پیامدهای حین ترخیص بیماران ترومایی دارند و پرستاران می توانند از هر دو ابزار جهت ارزیابی سطح هوشیاری استفاده کنند.

کلمات کلیدی: معیار جامع بی پاسخی، مقیاس اغمای گلاسگو، تروما، پیامد، مراقبت ویژه، سطح هوشیاری