تجربیات پرستاران از شوخ طبعی در محیط بالین

نویسندگان: فاطمه غفاری،  ناهید دهقان نیری، محبوبه شالی

چکیده

زمینه: ارائه مراقبت های پرستاری همه جانبه در شرایط کنونی مانند کمبود نیرو و تجهیزات برای پرستاران با استرس های بسیاری همراه است و انان را با خطر بروز فرسودگی شغلی مواجه ساخته است. شوخ طبعی از عوامل شخصیتی است که بر ارتقاء سلامتی پرستاران و کیفیت مراقبت های پرستاری تاثیر می گذارد.

هدف: هدف این مطالعه تبیین تجارب پرستاران از شوخ طبعی در محیط بالین و عوامل موثر در آن بود.

طرح مطالعه: این مطالعه با رویکرد کیفی به بررسی تجارب پرستاران از شوخ طبعی پرداخت.

محیط مطالعه:  5 بیمارستان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران محیط مطالعه بود.

نمونه ها: تعداد نمونه را 17 پرستار با مدرک لیسانس و فوق لیسانس تشکیل دادند. این افراد در بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشغول به کار بودند. سابقه خدمت حد اقل 12 ماه در بخش های مختلف مراکز بالینی داشتند. این پرستاران از تمامی بخش ها دعوت به همکاری شدند.

روش مطالعه: داده ها از طریق مصاحبه های عمیق رودررو و با استفاده از راهنمای مصاحبه و سوالات واضح کننده جمع اوری شد.  به منظور غنی ترکردن طبقات شکل گرفته در انالیز داده ها از مصاحبه تلفنی نیز استفاده شد. داده ها  توسط روش انالیز محتوی قراردادی انالیز شدند.

نتایج: در این تحقیق ابتدا به درک پرستاران از مفهوم شوخ طبعی و سپس به بررسی تجارب پرستاران از شوخ طبعی در محیط بالین و عوامل موثر در آن پرداخته شد. داده ها در4 تم شامل دینامیک های شوخ طبعی، شرایط اجباری، استفاده ابزاری از شوخی و شوخی فرصتی برای تغییر جای گرفت.

بحث و نتیجه گیری: شناخت درک و تجارب پرستاران از شوخ طبعی به شناسایی عوامل موثر در این پدیده کمک می کند. می تواند رهنمودهای ارزشمندی را در زمینه تامین بهداشت روانی، عاطفی و جسمی پرستاران و بیماران ارائه دهد. اشاعه فرهنگ شوخ طبعی در بالین ازطریق اموزش راهکارهای افزایش خوشایند کردن محیط کاری و اهمیت استفاده از شوخی در مراقبت از بیمار به پرستاران و دانشجویان پرستاری از راهکارهای موثر است.

کلمات کلیدی : شوخ طبعی، مراقبت پرستاری، تعامل، ارتباط، مطالعه ی کیفی