بررسی دیسترس اخلاقی در پرستاران شاغل در بیمارستانهای منتخب تخصصی کودکان تهران

نویسندگان: الهام قاسمی، رضا نگارنده، لیلا جانانی، فاطمه سید نعمت اله روشن

چکیده

زمینه و هدف: دیسترس اخلاقی چالش قابل توجهی در پرستاری می باشد. دیسترس اخلاقی منجر به نارضایتی شغلی شده و از علل اصلی فرسودگی شغلی و ترک حرفه پرستاری محسوب می گردد. مراقبت از کودکان با موقعیت های اخلاقی چالش برانگیزی همراه است. اما بیشتر تحقیقات درخصوص پرستاران در بخشهای ویژه و مراکز درمانی مربوط به بزرگسالان انجام شده است. هدف مطالعه توصیف دیسترس اخلاقی پرستاران در بیمارستانهای کودکان تهران بود.

مواد و روشها: این مطالعه توصیفی همبستگی بر روی 195 پرستار کودکان شاغل در سه بیمارستان تخصصی کودکان تهران انجام شد. پرستاران واجد شرایط مطالعه به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شده و فرم مشخصات فردی و پرسشنامه دیسترس اخلاقی 21 گویه ای هامریک را تکمیل نمودند. داده ها با آمار توصیفی و آزمونهای آماری ( تی تست، آنالیز واریانس و ضریب همبستگی پیرسون).

یافته ها: رویهم رفته نتایج نشان داد پرستاران دیسترس اخلاقی کم تا متوسط را تجربه کردند ( 61.64±106.41؛ دامنه : 257-10). موقعیتی که بیشترین دیسترس اخلاقی را داشت مربوط به گویه "مشاهده اينكه دانشجويان پزشكي تنها براي كسب مهارت خود پروسيجرهاي دردناك را روي بيماران انجام مي دهند" بود. دیسترس اخلاقی به طور معنادار در پرستاران مرد (0.014P=) و نیز پرستارانی که قبلا سمت خود را درنتیجه دیسترس اخلاقی ترک کرده بودند (0.043P=) بالاتر بود. همچنین پرستاران با تحصیلات فوق لیسانس نیز شدت دیسترس اخلاقی بالاتری داشتند (0.006P=).

نتیجه گیری:  پرستاران کودکان در طول ارائه مراقبت با دیسترس اخلاقی مواجه اند. بنابراین لازم است علل رایج دیسترس جهت پیشگیری و یا کاستن از رخداد دیسترس اخلاقی در آنان شناسایی گردد.

کلمات کلیدی: ديسترس اخلاقي، پرستاري، پرستاری کودکان، ايران