بررسی ارتباط سلامت روان و کیفیت زندگی بقا یافتگان از کووید-19: یک مطالعه توصیفی همبستگی

لیلا صیادی*، حامد خسروی، اسمعیل محمدنژاد

چکیده:

زمینه: COVID-19 یک بیماری چند سیستمی بوده که بسیار مسری و بیماری زا است. پیامدهای طولانی مدت آن هنوز مشخص نیست و اینکه آیا جامعه و زندگی می تواند به وضعیت سالم قبل این پاندمی بازگردد یا خیر در هاله ای از ابهام قرار دارد. ارزیابی طولانی مدت سلامت روان و کیفیت زندگی ضروری است. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط سلامت روان و کیفیت زندگی و شناسایی عوامل خطر آن ها در بقایافتگان COVID-19 در پیگیری 1 ساله انجام شد.

روش:  در این مطالعه توصیفی – همبستگی 276 بیمار که به بیمارستان های امام، شریعتی و بهارلو استان تهران مراجعه کرده بودند و برای آنها تشخیص قطعی بیماری کووید-19 گذاشته شده بود و حال یکسال از مدت زمان بیماری آنها گذشته بود به صورت مستمر و در دسترس مشارکت داشتند. داده ها با استفاده از فرم اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه های سلامت عمومی (The General Health Questionnaire (GHQ)) و کیفیت زندگی (Short-Form 36(SF-36)) جمع آوری شد. روایی، پایایی پرسشنامه­ ها با استفاده از آلفای کرونباخ انجام گردید. داده ­های جمع آوری شده با استفاده از مدل سازی خطی و همبستگی تحلیل شد.

نتایج: نتایج نشان داد که نمره کل سلامت روان بیماران 2/75± 6/26 بوده که 231 بقایافته از کووید-19 (83/7%) نمره بیشتر از 3 داشته ­اند. نمره کیفیت زندگی بیماران برابر با 18/30± 59/2 بوده و بیماران در بعد عملکرد جسمانی دارای بالاترین نمره 27/26 ± 67/66 و در بعد سلامت عمومی (20/44 ± 54/71) و انرژی و نشاط ( 19/05 ± 53/3 ) کمترین نمره را داشتند. ارتباط معنی داری بین سلامت روان و کیفیت زندگی وجود دارد که این ارتباط به صورت معکوس است بطوری که با بدتر شدن وضعیت سلامت روان در بقایافتگان کووید 19 نمره کیفیت زندگی آنها کاهش می ­یابد.

بحث و نتیجه گیری: با توجه به وجود ارتباط معنی دار سلامت روان با کیفیت زندگی، نیاز است تا راهکارهای ارتقاء سلامت روان و کیفیت زندگی در تمامی ابعاد برای بیماران بهبود یافته کووید-19 به کار برده شود.

کلمات کلیدی: بقا یافتگان، کووید-19، سلامت روان، کیفیت زندگی