طرح 161

تبیین تجربه‌ی کارکنان اورژانس پیش بیمارستانی از مواجهه با بیماران در حال مرگ

هادی احمدی چناری، معصومه مالک، محمد پرورش مسعود، مرضیه حسن‌پور*

مقدمه: مراقبت از بیماران در حال مرگ همواره به ‌عنوان استرسی اجتناب‌ناپذیر برای گروههای مختلف علوم پزشکی محسوب می­شود. با توجه به فوت نیمی از بیماران قبل از رسیدن به بیمارستان و تعداد کم مطالعه انجام شده در این زمینه، پژوهش حاضر با هدف بررسی تجربه‌ی زیسته کارکنان فوریت پزشکی از بیماران در حال مرگ انجام می‌شود.

روش کار: این مطالعه به روش کیفی با رویکرد تحلیل محتوای استقرایی به انجام رسید. در این مطالعه داده ها از طریق مصاحبه نیمه ساختار یافته با 12 نفر از پرسنل تیم فوریت پزشکی که به صورت هدفمند انتخاب شده بودند بدست آمد. در مطالعه حاضر، نمونه گیری تا اشباع اطلاعات ادامه یافت. تجزیه و تحلیل داده ها به روش استقرایی انجام شد. در این پژوهش صحت یافته های کیفی بر اساس ملاکهای اعتبار، قابلیت اعتماد،  تأییدپذیری و قابلیت انتقال مورد بررسی قرارگرفته است.

نتایج: بعد از تجزه و تحلیل داده­ها مضمون «بکارگیری مراقبت موثر در محیط مخاطره آمیز» با شش طبقه اصلی «مراقبت اخلاق مدارانه»، «اجرای فرایند مراقبت هوشمندانه «،«مصایب درک شده در مراقبت» ، «صلاحیت بالینی درک شده»، «اغنای روانی در مراقبت» و «رهایی از زنجیر قید و بندها» به دست آمد.

نتیجه گیری: تجربیات تکنسین­های فوریت­های پزشکی از بیماران اورژانسی و درحال مرگ به خاطر شرایط متفاوت در ارائه مراقبت توسط این افراد کاملا متفاوت با سایر گروههای علوم پزشکی می­باشد. نتایج پژوهش نشان داد مراقبت کنندگان پیش بیمارستانی علی رغم قرارگیری در شرایط طاقت فرسا، سعی در اجرای موثر مراقبت­های مربوطه به صورت موثر را در این زمینه دارند.

کلمات کلیدی: پدیدارشناسی، اورژانس پیش بیمارستانی، مراقبت و بیمار در حال مرگ