عنوان طرح تحقیقاتی : فرایند سازگاری با قلب جدید در گیرندگان پیوند قلب: ارائه مدل

فاطمه بهرام نژاد*، پروانه عسکری ،ناهید دهقان نیری، بنفشه قربانی

مقدمه: از لحاظ روانی، پیوند قلب بیش از یک عمل جراحی برای بیماران معنا میدهد. زیرا قبل از جراحی با این حقیقت روبه رو میشوند که آنها منتظر مرگ فردی هستند که به علت بیماری، خودکشی یا تصادف کاندید اهدا عضو بوده، اما هنوز زنده است، به همین دلیل احساس شرمندگی، عذاب وجدان و گناه میکنند. همچنین از آنجایی که قلب را کانون علاقه، شخصیت و احساسات می شناسند، نگران از دست دادن شخصیت قبلی خود و پذیرش ویژگی های دهنده نیز می باشند. مطالعه حاضر با هدف تببین فرایند سازگاری با قلب پیوندی انجام شده است.

روش کار: مطالعه حاضر با رویکرد کیفی –گراندد تئوری در سال 1398-99 با مصاحبه هدفمند و نظری با 15 نفر از بیماران پیوند قلب انجام شده است. داده ها با کمک مصاحبه های عمیق نیمه ساختارمند و مشاهده عرصه جمع اوری شدند. مدت زمان هر مصاحبه بین 30 تا 60 دقیقه بود. مصاحبه­ها تا اشباع داده­ها ادامه یافت. آنالیز داده ها همزمان با جمع اوری داده ها با رویکرد کوربین 2008 انجام شد.

نتایج: فرایند سازگاری با قلب جدید در بیماران پیوند قلب یا طبقه مرکزی در این مطالعه "تولدی دوباره" بود. این فرایند شامل شامل سه  sequential و overlapping فاز بودکه به مرور زمان به سمت مدارا  و مدیریت شرایط پیش می رفت. دغدغه های مذهبی، هرج و مرج عاطفی و دغدغه های مضاعف و اثر پذیری دوگانه در  مراحل ابتدایی بعد از پیوند در  یک چرخه  قرار گرفته و فرد در این چرخه در حال حرکت بوده  سرانجام با گذر زمان فرد به سمت مدارای با بیماری پیش رفته و نهایتا این پیوند را یک تولد دوباره دانسته است.

نتیجه گیری : براساس یافته های پژوهش حاضر بیماران پس از پیوند قلب تغییرات عاطفی، روحی و روانی متعددی را تجربه می کنند. لازم است که مراقبین حرفه سلامت نیاز است اطلاعات خود را درباره تغییرات پس از پیوند، احساسات گیرندگان و راهبردهای سازگاری با آن ارتقاء دهند. آگاهی از شرایط و تغییرات روحی بیماران به تیم مراقبت دهنده از بیمار کمک می نماید که او را به عنوان یک مددجوی منحصر به فرد در نظر گیرد و در کنار توجه و رسیدگی به نیازهای جسمی این بیماران، مسائل و دغدغه های روحی و روانی آنها نیز در نظر گرفته شود.

کلید واژه ها: پیوند قلب، گراندد تئوری، سازگاری