بررسی تاثیر برنامه آموزشی مراقبت تسکینی بر نگرش پرستاران شاغل در بخش های مراقبت ویژه نوزادان نسبت به مراقبت پایان زندگی

نویسندگان: ملیحه  کدیور*، مرجان مردانی حموله، زینب جنت مکان، سمیه رستملی، لیلا هاشمی، زهره حسین زاده، مریم ویسی زاده، رضا نگارنده، آزاده سیاری فرد

چکیده

مقدمه: در بخش مراقبت ویژه نوزادان مراقبت های تسکینی باید از نوزادی که برای او تشخیص بیماری محدود کننده حیات داده شده است و به درمان های وسیع تیم درمان پاسخ نمی دهد انجام شود و در کنار آن حمایت های همه جانبه از خانواده نوزاد هم لازم است. بنابراین پرستاران نیاز دارند قبل از مراقبت از نوزاد و خانواده ای که تجربه Loss دارند، نحوه صحیح برقراری ارتباط، چالش های پیش رو، چگونگی مدیریت شرایط و Self Care را به صورت تخصصی آموزش ببینند و با تغییر نگرش خود در این زمینه سبب بهبود کیفیت خدمات ارائه شده به نوزاد و خانواده او شوند.

روش: در این مطالعه نیمه تجربی، محتوای آموزشی مراقبت تسکینی برای پرستاران شاغل در بخش های مراقبت ویژه نوزادان در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی تهران در دو گروه کنترل و آزمون و به صورت کارگاه یک روزه ارائه شد. نگرش پرستاران از طریق پرسشنامه نگرش پرستاران در مورد مراقبت پایان زندگی (FATCOD)، قبل و یک ماه پس از مداخله بررسی و با نرم افزار SPSS 22 آنالیز شد. در نهایت آموزش های ارائه شده در اختیار گروه کنترل نیز قرار گرفت.

نتایج: بین دو گروه از نظر مشخصات فردی به جز در دو مورد (وضعیت تاهل و سابقه کار) تفاوت معناداری وجود نداشته است. میانگین نمرات نگرش پرسنل بیمارستان بهرامی در گروه کنترل قبل از آموزش با (p=0/026) 91 بود که بعد از اجرای برنامه آموزشی به 89/20 کاهش پیدا کرد و به طور معناداری کمتر از میانگین نمرات پرسنل بیمارستان مرکز طبی (گروه آزمون) بوده است (p<0/001) که از 94/95 به 96/54 بعد از آموزش رسیده است .

نتیجه گیری: ارائه هر برنامه آموزشی بر اساس اصول علمی و اخلاقی مستلزم تغییر نگرش و دید کلی به موضوع آموزشی می باشد و این تغییر نگرش سبب ارتقای آگاهی و آموزش هدفمند پرستاران در زمینه مراقبت های تسکینی در مراحل انتهای حیات در بخش های مراقبت ویژه نوزادان سبب بهبود کیفیت ارائه خدمات به نوزاد و خانواده او می شود.

كلمات كليدي: مراقبت انتهای حیات، مراقبت تسکینی، بخش مراقبت ویژه نوزادان